Vrijdag

Vandaag heb ik weer enkele prenatale onderzoeken (‘assessments’) verricht. Het is nog altijd niet gemakkelijk om de os cervix helemaal juist te beoordelen (ligging, verstrijking, consistentie, ontsluiting, staande vliezen, aard en stand voorliggende deel, indaling). Ik zal nog veel moeten oefenen!

Op ‘labour ward’ lag er een opnieuw een dame waarvan de zwangerschap gecompliceerd werd door haar serotiniteit (zwangerschapsduur van meer dan 42 weken). De meeste zwangere vrouwen weten hun uitgerekende, daarom niet altijd exacte, verwachte bevaldatum niet. Dit komt omdat ze meestal niet precies kunnen nagaan wanneer de conceptie heeft plaatsgevonden. Anderzijds komen veel vrouwen pas naar de kliniek wanneer er weeënactiviteit is en dit kan soms aanwezig zijn na 42 weken.

Men ziet hier ook vaak zwangere vrouwen met een foeto-pelviene disproportie (FPD). Hierbij is het bekken te smal of niet geschikt om kinderen langs vaginale weg ter wereld te brengen. In de meeste gevallen zal dit leiden tot een keizersnede. Ik heb wel de indruk dat deze diagnose nogal vaak verkeerd wordt aangewend. Soms associeert men heel vlug een traag evoluerende indaling en ontsluiting met FPD. Terwijl dit niet altijd het geval is, volgens mij. Men heeft vaak niet het geduld om het verdere (natuurlijke) verloop rustig af te wachten.

Er was ook een 24 weken zwangere dame die zich kwam aanmelden met een slangenbeet. Over welke slang het ging weet ik niet, maar ik weet wel dat het vermoedelijk een dodelijke slang moet geweest zijn. Haar zoontje van 7 jaar is namelijk enkele weken terug omgekomen bij een beet van een soortgelijke slang. Zij is gisteren gebeten door deze slang en heeft nog geen antidoot gekregen. Haar hand en onderarm waren enorm gezwollen. Ze had haar arm afgebonden met een doek zodat het gif niet naar omhoog zou kunnen komen. Het belangrijkste was nu dat ze het antidoot kreeg toegediend. Hiervoor moest ze naar spoed (‘casualty’), wat voor de nodige problemen zorgde. Er moest heel wat geregeld worden. Kenianen zijn echter geen organisatietalenten, dus het koste allemaal de nodige tijd! Uiteindelijk is deze dame nog goed terecht gekomen op de prenatale afdeling. Met de foetus was ook alles in orde. Hiermee bedoel ik dat de foetus actief was en een regelmatige hartslag had.

Zaterdag zijn we van plan om op safari te gaan. We zullen Shimba Hills National Reserve bezoeken. We willen zelfstandig rondtrekken en dus moeten we op voorhand een klein busje huren. Vandaag konden we ons busje gaan afhalen. Na het nodige papierwerk, de betaling van een waarborg en de overhandiging van de sleutels was het busje een dag van ons, onze eigen ‘matatu’.

’s Avonds zijn we ons buikje weer eens gaan vullen in Chillers, het goedkope plaatselijke restaurantje. Naast de overheerlijke vruchtensappen (‘passion juice’ en ‘peach juice’) verorberden we ‘ugali’, ‘pilau’, bonen, …

Intermezzo: Keniaanse alcoholvrije dranken

Veel Kenianen gebruiken om religieuze of sociale redenen geen alcohol. Men is in dit land dol op zoetigheid en deze voorkeur komt dan ook tot uiting in frisdranken zoals Cola, Fanta en ‘stony tangawizi’ gemberbier (allen van The Coca-Cola Company). ‘Stony’ is enkel te drinken als hij goed fris staat, wat niet altijd het geval is. Het zal wel nooit mijn lievelingsdrankje worden!

Er is overal een geweldig aanbod van overheerlijke verse vruchtensappen (passievrucht, mango en sinaasappel zijn het populairst).

Water is redelijk duur. Het is duurder dan cola of Fanta.